از زمزمه دلتنگيم، از همهمه بيزاريم
نه طاقت خاموشی، نه ميل سخن داريم

آوار پريشانی‌ست، رو سوی چه بگريزيم؟
هنگامه ی حيرانی ست، خود را به که بسپاريم؟

تشويش هزار آيا، وسواس هزار اما
کوريم و نمی بينيم، ورنه همه بيماريم

دوران شکوه باغ، از خاطرمان رفته‌ست
امروز که صف در صف، خشکيده و بی‌باريم

دردا که هدر داديم آن ذات گرامی را
تيغيم و نمی‌بريم، ابريم و نمی باريم

ما خويش ندانستيم بيداريمان از خواب
گفتند که بيداريد، گفتيم که بيداريم

من راه تو را بسته، تو راه مرا بسته
اميد رهايی نيست، وقتي همه ديواريم



حسین منزوی

نظرات شما عزیزان:

سپنتا

ساعت13:35---17 تير 1392

[وب سایت]

زیبا بود .... Tashakor az shaeer gerami (:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: